Microdoseren met mijn vader die aan dementie leed.
Voordat ik begin over waarom microdoseren met psychedelica goed kan werken bij hersenaandoeningen zoals dementie, een tia of een beschadiging door trauma, neem ik je in deze blog even mee in mijn eigen belevingswereld.
Mijn vader en ik zijn absoluut uit hetzelfde hout gesneden als het om wilskracht en doorzettingsvermogen gaat. Toch spraken we allebei een totaal andere taal en lag de emotionele frequentie tussen ons ver uit elkaar. Doordat de frequentie ver uit elkaar lag, begrepen we elkaar niet wat voor veel communicatieproblemen zorgde. We leefde in een soort mist van onduidelijkheid maar altijd met de beste intenties.
Zo heeft mijn vader een totaal andere opvoeding genoten die uit armoede is ontstaan. Dat is niet zo vreemd omdat armoede de norm was in de tijd dat hij opgroeide. Met drie kinderen op één slaapkamer, kleding werd doorgegeven en werken was gewoon een noodzaak om te kunnen overleven. Ook de kerk had in die tijd nog heel veel invloed op de opvoeding van kinderen.
Mijn vader had zich materialistisch ontwikkeld en zag de wereld erg zwart wit. Emotionele aspecten begreep mijn vader niet. Je zou het een gebrek aan empathie kunnen noemen maar dat wil niet zeggen dat hij geen emoties had. Die had hij wel maar hield die emoties verborgen voor de buitenwereld. Hij beschermde zichzelf voor emoties die hem pijn deden.
Mijn bedrading was juist tegenovergesteld. Ik kon heel goed voelen en begreep het rationele niet. Bij mij bestond zwart wit niet en mijn leven bestond uit kleur en vrijheid.
Emphatie?
Empathie is een mechanisme die ervoor zorgt dat je kunt voelen wat een ander voelt. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dat gevoel begrijpt. Er zijn mensen die geloven dat ze empathisch zijn terwijl ze eigenlijk een verwachting hebben, gebaseerd op de eigen ervaring. Mensen met empathisch vermogen voelen wel wat een ander voelt doordat ze dat gevoel letterlijk overnemen.
Mijn vader was dus wel heel erg gevoelig en had veel emoties, want dat kon ik voelen, maar hij kon zich moeilijk verplaatsen in het gevoel van een ander. Toch zat er geen kwade wil in.
De twee tegenpolen heeft in mijn jeugd voor veel problemen gezorgd wat mij een moeilijk maar leerzaam leven heeft gegeven. Ook was het lastig voor mijn vader die emotionele beslissingen heeft gemaakt die achteraf niet zo handig waren. Gedreven door onmacht en het verliezen van grip werd ik geplaatst onder toezicht van de overheid en onderging ik vanaf mijn 13e jaar een zwervend bestaan.
Wat we niet van elkaar begrepen gingen we zelf verklaren en werd onze waarheid.
Troost kwam later
Zo kon mijn vader mij tijdens mijn ziekte van enkele jaren geleden, geen schouder van troost geven. Hij wist niet wat troosten was omdat hij zelf nooit getroost werd of hij kon niet troosten omdat hij zelf troost nodig had. Zijn leven was misschien wel harder dan die van mij en door zijn astma was het voor hem moeilijk om de groep bij te benen. Maar zoals ik al eerder aangaf, empathie heeft niets met je eigen emoties te maken. Emoties voel je ook als je niet empathisch bent. De pijn die hij voelde was de pijn van hemzelf. Hij wilde niet dat ik dat ook zou ervaren en ging mij helpen op zijn manier.
Het verbaasde mij daarom enorm dat hij samen met mijn grote broer mijn werkplaats ging opruimen. Ik voelde dat ik iets anders nodig had maar dat kon hij niet geven.
Die frequentie die ver uit elkaar lagen zorgde ervoor dat ik mij onbegrepen voelde. Mijn opvoeding was zwart/wit en emoties konden worden uitgeschakeld. Je kunt je voorstellen dat een persoon die bedraad is om te voelen in de war raakt als gezegd wordt dat je jezelf niet moet aanstellen en moet doorpakken.
Tot het moment dat mijn vader met klachten naar de arts ging en de diagnose dementie kreeg.
Dementie als diagnose
Het voelen dat bij mij wel werkte gaf mij veel informatie. Ik liet dat toe en besloot om in de belevingswereld van mijn vader te kruipen. Ik voelde zijn wanhoop die de diagnose hem gaf en wilde hem daarbij helpen.
De diagnose dementie gaf hem angst, verdriet en teleurstelling naar zijn gezin, kleinkinderen en mijn moeder. De tijd die hij nog had werd door hem onbewust besteed aan het voorbereiden van zijn dood. Dat hij er niet over wilde praten zorgde ervoor dat ik andere technieken ging gebruiken om toch de connectie met hem te kunnen voelen. Je weet dat het einde nadert maar je weet niet hoelang je nog de tijd hebt om je echt te verbinden.
Natuurlijk deed hij dat door te zorgen dat het huis klaar was, de caravan er goed bij stond en heeft hij mij enorm geholpen om na mijn ziekte mijn leven opnieuw te kunnen inrichten, door mij financieel bij te staan. Allemaal materialistisch, maar door zijn materialistische steun kom ik mij emotioneel ontwikkelen.
Maar de verbinding met hem waarnaar ik onbewust zo verlangde bleef uit en het voelde voor mij wederom als één richtingsverkeer.
Verbinding door mircodoseren
Omdat mijn vader heel erg bang was voor de dood, de ziekte die hij had en de verwarring die dementie gaat geven, ging hij toch openstaan voor de wereld waarin ik mij begeef. Het alternatieve circuit. Nooit zou hij dat gedaan hebben en toch kwam er een opening. Hij ging mijn wereld betreden en ik zal je uitleggen waarom dit het mooiste cadeau is dat ik ooit heb mogen ontvangen.
Geen materiaal of geld maar verbinding en vertrouwen.
Dementie is een hersenaandoening waarbij de hersenen afsterven. Dit proces is tot op heden onomkeerbaar. Toch zijn er middelen in de alternatieve geneeskunde die hem konden helpen. Echter is dit (nog) steeds niet bewezen en zal de reguliere zorg dit niet aanbieden. Binnen de alternatieve geneeskunde zijn er meer mogelijkheden om voor jezelf te zorgen dan alleen farmaceutische middelen. Alleen zitten daar dus wel risico’s aan waarbij je zelf verantwoordelijk bent. Alternatieve geneeskunde is dus niet geschikt voor iedereen omdat je zelf verantwoordelijk bent.
Hij wilde het wel gaan proberen. Of dit was omdat hij bang was voor de toekomst of omdat hij vertrouwen had in mijn kennis kan ik niet verklaren. Hij deed het waarschijnlijk uit hoop dat hij zou gaan genezen. Dat is helaas niet het geval bij dementie. Maar stap 1 was gezet. Ik mocht mijn kennis met hem delen. Hij gaf me zijn vertrouwen.
Waarom kan microdoseren je helpen?
Ondanks dat de ziekte ongeneselijk is, kun je met microdoseren met psychedelica veel goed doen tijdens het ziekteproces. De stof Psilocybine kan er namelijk voor zorgen dat je wat rustiger bent, beter slaapt en minder angstig raakt. Ook kan de stof ervoor zorgen dat de hersenen minder snel aftakelen doordat het nieuwe neurale paden aanlegt.
De belangrijkste effecten zijn dus rust, betere slaap en minder angst. Dat geeft het leven in ieder geval weer wat meer waarde. Maar die stof doet nog veel meer.
De stof psilocybine zorgt er ook voor dat het ego wordt uitgeschakeld en dat je hierdoor meer empathie krijgt voor de wereld om je heen. En dat was een meer dan magisch moment. Ik kon zien en voelen dat hij me ging toelaten in de wereld van hemzelf. De enorme muur die hij gebouwd had om zichzelf te beschermen kreeg een gluuropening.
Voor mijn moeder was de rust die hij ervaarde en voor mij het kunnen verbinden een grote troost tijdens deze ziekte.
Microdoseren voor het brein bij dementie en de voordelen voor de omgeving
Mijn vader had zijn levensloop uitgeschreven in een autobiografie. In eerste instantie wilde ik daar niets van weten. Mijn eigen trauma’s stonden dat nog in de weg en ik kon nog steeds niet begrijpen wie mijn vader werkelijk was.
Op het moment dat ik merkte dat hij moeite kreeg met het goed in elkaar zetten van zijn autobiografie en daar verdrietig van werd schoot ik hem te hulp. Ik ging voelen dat dit boek de sleutel was tot zijn belevingswereld en als ik hem wilde begrijpen was dit het moment om iets voor hem terug te doen.
Samen aan de microdosering en stap voor stap zijn boek doornemen. Ondanks dat het boek al klaar was ging ik regelmatig bij hem langs, zodat ik kon bevragen over wat hij had opgeschreven. Het werd een safari in de emotionele wereld van mijn vader zonder dat hij doorhad dat zijn ziel de opening had gegeven. Ik keek, voelde en onderzocht zonder dat ik hem daarmee belaste. Het ging daarbij niet om wat hij wel zei, maar om de dingen waar hij omheen draaide, die mij leerde wie hij werkelijk was.
Wat liefde is kan per persoon verschillen
Door het micordoseren verdween het verschil in frequentie en kon ik eindelijk achter de opgetrokken muur kijken. Eindelijk kon ik begrijpen wat hij voelde en dat was heel bijzonder. Ik ging begrijpen wat hij wilde beschermen, waar zijn angsten vandaan kwamen en dat ik verkeerd begreep wat hij werkelijk bedoelde. Liefde die hij wel degelijk voelde werden overrompeld door verantwoordelijkheidsgevoel en de druk om er voor iedereen te zijn. Hij voelde eigenlijk heel veel maar kon die taal niet goed begrijpen.
De liefde was er dus wel maar ik begreep hem niet. Ik zat op de frequentie voelen en mijn vader op de frequentie doen. Ik interpreteerde zijn taal verkeerd wat niet alleen bij mij verwarring gaf maar ook bij hem. Mijn vader begreep niet dat er mensen zijn die kunnen voelen wat hij voelt en geloofde dat zijn woorden zijn gevoel konden maskeren. Dat hij iets achter hield was wel duidelijk, maar dat het zo veel pijn, verdriet en liefde was begon ik pas te voelen toen hij zich openstelde door de paddenstoel. Helaas werkt dat niet bij mensen die wel kunnen voelen. De woorden klopte niet bij de emotie die werd overgeven. Ik moest dus vooral voelen i.p.v. luisteren. Zo voelde ik zijn angst voor het oneindige terwijl hij constant vertelde dat hij jeuk had.
Dankbaarheid naar de paddenstoel
De laatste maanden waren zo intens met hem waarvoor ik hem dankbaar ben. Het mooiste cadeau dat je jezelf kunt wensen van je vader is dat je jezelf terugvindt, doordat je je vader bent gaan begrijpen.
Mijn vader heeft me tijdens het microdoseren geleerd dat er idd een verschil is tussen mensen die voelen en mensen die doen. Mijn hele leven heb ik het gevoel gehad dat ik het niet goed deed. Hij heeft me in de laatste dagen van zijn leven laten inzien dat ik wel degelijk bijzonder ben.
Microdoseren is dus niet alleen een manier om je hersenen gezonder te maken bij dementie. Het opent ook een deurtje naar de binnenkant van je ziel zodat de ziel berusting vindt.
Ik wil hem daarom bedanken voor de laatste 10 jaar. Ik heb je leren kennen zoals alleen mijn moeder je kent. Een lieve en verantwoordelijke man met een goed moraal naar de wereld.
Ondanks dat het microdoseren de ziekte dementie niet heeft genezen, heeft het wel onze frequentie gelijkgezet en konden we gelukkig nog een keer diep verbinden zodat zijn dood voor mij heel waardevol is geworden.
Wil je Lionsmane kopen om je brein gezond te houden? Die koop je hier
